Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de rendieren en zijn we gaan ijsvissen!
Bezoek rendieren
Normaal stond er vandaag de Moose farm op het programma maar we hadden op dag 1 gevraagd om de rendieren te bezoeken en dat mocht niet op 1 dag vanwege gevaar om ziektes over te brengen van de ene farm naar de andere. Dus de elanden hadden we al gedaan en vandaag om 9:00 stonden de rendieren op het programma.
Reindeer by sled heette de activiteit dus Kelly zag zich al helemaal als de kerstman in een slee achter 4 rendieren rijden.
Om 8:50 stonden we aan de receptie met nog een ander koppel om te vertrekken met de bus naar de rendieren.
En toen kwam er een local af die volledig uitgedost was in een zwaar pak met muts en een echte vikingbaard. Toen had ik al in het snuitje dat het niet met de bus ging zijn. En hij riep: reindeer!
Ja wij, zeiden we. En we vroegen of we naar de bus mochten maar hij zei: ah nee hè... by sled.
Ah ok. Dus we gaan met de slee tot daar. 10 minuten later zaten we op de slee achter een stevige sneeuwscooter voor een tocht van 7km over de rivier. Het sneeuwde al de hele ochtend dus je moest je goed aankleden. Er was al een stevig pak gevallen want de meeste sporen waren al weg gesneeuwd.
Deze dame is van de Sami gemeenschap en mag van de overheid maar 30 rendieren bezitten. Samen met haar gemeenschap hebben ze er meer dan 1000. Ze laten ze samen een aantal maanden in de natuur vrij en halen ze dan terug binnen. Elke familie heeft een uniek snede in de combinatie van de twee oren. Deze combinatie kan je in een database vinden zodat ze elkaars rendieren kennen. Kindjes van een rendier worden aan de moeder gekoppeld en krijgen dezelfde snedes als ze pas geboren zijn. Sommige rendieren raken ze kwijt en zo heeft ze recent uit Finland telefoon gehad dat haar rendier daar zat. Ze was het al 3 jaar kwijt. Dus zijn ze het gaan halen ginder.
Toen we daar aan kwamen stond de dame van de rendieren al klaar met een rendier aan de leiband. Ze begon direct te vertellen dat dit rendier verstoten was geweest door haar moeder en dat ze deze thuis binnen heeft opgevoed. Hij is nu 2 jaar dus een deugeniet maar zo aanhankelijk als een hond. Daarom kan hij niet mee met de andere rendieren in het wild want hij kent geen gevaar. Hij blijft het hele jaar bij haar en gaat met de hondenslee mee wandelen in de bossen. Zonder leiband want hij loopt gewoon mee.
Dan zijn we in een mooie hut een tas koffie gaan drinken waar ze een heel verhaal verteld heeft over het conflict dat tot vandaag heerst tussen de Zweden en de Sami. Ze werden ooit bestempeld als wilden die minder intelligent waren als echte mensen en werden verdreven van hun land. Vandaag is er al regelgeving zodat ze bepaalde dingen terug kunnen doen maar er heerst nog steeds een moeilijke relatie. Sami hadden indertijd geen besef dat land van iemand kon zijn. Ze leefden als 1 met de natuur en trokken rond. Tot er grote boeren kwamen die land opeisten. Het was een emotioneel verhaal!
Rendieren hun gewei groeit ook elk jaar terug alleen in tegenstelling tot elanden hebben ook vrouwtjes rendieren een gewei. Ook bij rendieren groeit het tot 2,5cm per dag en zit er bloed in tot het vervelt.
Na het hele verhaal zijn we de rendieren gaan voederen met gedroogd mos. Heel leuk om te doen. We mochten ze aaien en ermee op de foto. Wat opviel was de diepe vacht. Je kon je vingers er bijna helemaal insteken. Zo kunnen ze tot -70° overleven!
Toen zijn we terug vertrokken naar het hotel met de slee achter de sneeuwscooter. Dat het vooruit ging, alleen schokte het af en toe nogal hard. Maar wat een leuke activiteit was dit! Zeker de moeite.
De dame van de Sami vroeg of we wat rendierliefde mee in de wereld wilden brengen om tot een betere wereld te komen met meer verdraagzaamheid. Bij deze ❤️ 🦌
IJsvissen
Na het middageten stond de laatste activiteit op het programma 'IJsvissen'.
De gids gaf ons eerst wat instructies en maakte het eerste gat met een boor in het ijs. Het ijs was pakweg 30 tot 40 cm. Maar dit komt vooral omdat er onder het ijs nog stromend water is waardoor het niet zo dik wordt.
Er is een andere plek waar het water zo dik is dat er vrachtwagens van 12 ton over rijden. Ze tellen hier 10cm per ton dus het is daar minimum 120cm dik!
Het voorbereiden van het ijsvissen was leuk. Ieder mocht zijn gat maken en proper maken en dan een wormpje aan de hengel doen. Maar het vissen was niet zo spannend.
Het hielp ook niet dat de gids zei dat de kans super klein was dat we iets gingen vangen. Het was twee weken geleden dat er nog een klein visje gevangen was. Blijkbaar is er op deze rivier de Kalix elk jaar een zalm tocht van ongeveer 12.000 zalmen die stroomopwaarts zwemmen. Maar nu zaten er boven de bodem wat kleine visjes.
Begin zo maar eens te vissen. Maar de gids vertelde veel weetjes en deed herbeleven super goed!
Kelly was mee komen kijken dus we hebben dan maar een paar leuke foto's gemaakt op de rendierenhuid die we kregen om op te zitten.
We kregen uiteraard terug onze koek en warm drankje. Maar na een tijdje hebben we het voor bekeken gehouden. T was leuk.
Nadien hebben we samen nog iets gedronken in de bar en zijn Kelly en ik nog een wandelingetje in de sneeuw gaan maken. Wat me opviel was dat die Zweden mega hard rijden in de sneeuw. Bij ons ligt heel het land in een infarct als er 1cm sneeuw valt en hier vliegen ze op de banen zelfs als alles gewoon wit ziet.
's Avonds hebben we nog lekkere vis gegeten en terug UNO gespeeld.
Moe en voldaan!