Aangezien er vanaf deze middag regen voorspeld werd zijn we op tijd gaan ontbijten omdat we 2 locaties wilden bezoeken. Het was terug weerzinwekkend mooi!
De komst van de Hertigruten
Gisterenavond stipt 17:00 is het lelijke cruiseschip vertrokken en hebben we de hele avond en ochtend de rivier en fjord vanuit ons bed gezien! Dit kan ik zeker gewoon worden!
Maar toen we ons klaarmaakten voor het ontbijt kwam er een volgende boot aan. En toen we goed keken bleek dit de Hertigruten te zijn! Oh! Wat een herinnering, of 't is te zeggen: had een herinnering moeten worden. Voor de mensen die ons iets beter kennen, die weten dat we de Hertigruten tocht geboekt hadden via de reisorganisatie Nordic in 2019. En toen kwam Corona. Eerst werd alles uitgesteld, en dan nog eens, en finaal is alles geannuleerd. En ja, na 2 jaar hebben we dan beslist om zelf een tocht te organiseren, maar die is toen terug in't water gevallen wegens omstandigheden waarbij we dan naar Denemarken geweest zijn (waar ik absoluut geen spijt van heb!).
Om maar te zeggen dat het zien van deze boot wel wat herinneringen oproept. Ooit doen we die nog wel eens! Dat moet echt de moeite zijn!
De weg naar Trolligsten
Na het ontbijt vertrokken we naar de Trolligsten. Gisteren hebben we al een paar foto's genomen maar dat was vanuit een toeristisch centrum met wat houten trollen en een klein museum over de historiek van de beklimmingen van de rots.
Nu rijden we echt tot aan de top. We hadden de intentie om er een wandeling te gaan maken, kort maar pittig!. Maar tijdens het rijden zijn we denk ik wel 5 keer gestopt aan de kant van de weg om te kijken en een foto te nemen. We konden gewoon alles niet opnemen wat we zagen! Een gigantische vallei tussen 2 reuzen. En links en rechts gigantische watervallen. De ene na de andere en de ene al wat groter dan de andere ook. Hoeveel liter water komt hier per uur naar beneden, dag en nacht, ... altijd.... van waar blijft dat toch komen? Onvoorstelbaar die natuurkracht!
Trolligsten
Als we aan de klim begonnen was het echt aan 10% stijging zigzaggen van links naar rechts. Omdat we zo vroeg waren was het nog niet heel druk alhoewel er toch al wel wat volk naar boven reed. En in de verte zagen we dan de gigantische waterval die van de Trolligsten rots naar beneden donderde. Ik heb er een heel kort filmpje van gemaakt en ook heel korte even rond gedraaid om het zicht te tonen:
Eenmaal boven waren er een paar wandelpaden aangelegd om een mooi beeld te krijgen over de vallei. Zover je kon zien!
Ook hier heb ik een heel kort filmpje van gemaakt
Zoals gezegd hadden we gepland om een korte wandeling te doen op op de rots, maar toen we het bordje zagen en het pad dat we moesten volgen, wat eigenlijk geen pad was maar een hoop rotsblokken, hebben we toch maar beslist om dit niet te doen.
We zijn dan terug via Åndalsnes naar LitleFjellet gereden voor onze 2e stop van de dag.
Litlefjellet
LitleFjellet ligt ook in een natuurpark en moet je ook wel weten liggen. Let op: als je dit in Google intypt want je kan ergens helemaal anders uitkomen. Het is belangrijk dat er Isfjorden bij staat. Op zich was het maar 30km rijden van de ene locatie naar de andere, dus we waren er redelijk snel.
Als we de grote baan afreden, kwamen we wel terug een bordje tegen dat dit een natuurgebied is en dit een betalende omgeving is. Dit hebben we in één van onze vorige locaties ook gehad. Je nummerplaat wordt gescand en de rekening komt gewoon thuis, zoals de tol op de snelweg. Deze was 100 NOK, dus we konden maar beter hier wel een wandeling maken :-). Weer veranderde de asfaltweg in een grindweg die we nog een 4-tal kilometer moesten volgen.
Eerst kwamen we langs een mooi meer waar mensen in een tentje de nacht hadden doorgebracht. Overal in dit natuurgebied stonden campers en tentjes. Dat was trouwens ook zo op de Trolligsten.
Achter het meer hebben we een parkeerplaats gezocht, waar nog een paar andere wagens geparkeerd stonden. En zijn we verder naar boven gewandeld
De beklimming
Toen we omhoog keken zagen we kleine stipjes van mensen die al naar boven aan het wandelen waren. Nu is wandelende wel een groot woord, want eigenlijk moet je ook hier wel op rotsblokken klimmen. Soms zijn er kettingen gespannen zodat je toch enige houvast hebt maar het is niet voor mensen die niet goed te been zijn, en je mag je ook niet te hard focussen op de diepte naast je. Kelly kreeg op een gegeven moment wel een klein paniekske, maar toen ze even gezeten had zijn we samen op't gemak naar boven gewandeld. Zelfs een Noorse dame met een 3-jarige peuter en een baby op haar rug ging hier naar boven. Da's toch wel de moeite als je dat ziet want evident was het niet.
Eens boven werden we wel beloond want het zicht was fenomenaal! We konden gewoon heel de vallei zien tot in Åndalsnes! We hadden onze rugzak meegenomen met een lunchpakket en wat drinken en hebben dus bovenop de top geluncht met een bangelijk uitzicht! Dit zullen we niet zomaar meer evenaren denk ik. Alhoewel... onze reis duurt nog 2 weken dus wie weet!
We hebben boven nog snel een selfie genomen met de eeuwige sneeuw achter ons; Niet te geloven dat die daar blijft liggen want het was 15 graden!
We hebben ook boven nog een kleine toren gemaakt van stenen zoals je die hier overal ziet. Bij ons is hij 5 stenen hoog omdat ons gezin met 5 is!
Nog iets leuk was dat bovenop de berg zo'n brievenbus stond. Mensen die gekeken hebben naar het Hoge Noorden hebben het daarin ook gezien. Daarin werd verteld dat op de meeste/alle rotsen zo'n brievenbus staat met een boekje in. En je mag je naam er in schrijven, wat we dan ook gedaan hebben!
Vanwege de nakende regen waren we op tijd terug in ons stadje waar we nog een wandeling hebben gemaakt. Op dat moment hadden we nog wel een stralende zon met af en toe een lek regen maar niets waar je nat van werd.
Straks eten we nog iets en morgenvroeg vertrekken we voor 2 nachten naar onze volgende locatie aan westkust!