Ook al was het weerbericht voor vandaag alles behalve, we zijn toch vertrokken met onze stalen ros om de rand van Oslo te verkennen. En dat het mooi was!
De rit
Thuis hadden we met behulp van Garmin 2 ritten voorbereid. 1 met de belangrijkste punten in de stad en 1 die wat wat meer langs de kust ging. We kozen vandaag voor het ritje buiten de stad dat een kleine 50km ging zijn.
Op het weerbericht hadden ze heel de dag regen gegeven, maar toen we vanochtend keken was het normaal vanaf 10h droog. En dat is ook zo uitgekomen. We hebben vrijwel de ganse rit wat wolken en wind gehad, en hier en daar een beetje miezer regen, maar nooit echt nat geworden. Tegen de middag kwam zelfs de zon er af en toe door!
Tijdens de heenrit konden we een mooi fietspad nemen dat parallel liep met de autotrade, vlak naar de kust. Na een paar kilometer draaiden we dan rechts af om echt vlak naast het water op grindwegen verder te rijden. Vanaf dan zijn we vrijwel geen mens meer tegen gekomen. Alleen wondermooie natuur. Links van onze het ruwe rotslandschap met bomen die groeien in de spleten tot ongelofelijk grote hoogtes. Onvoorstelbaar hoe die blijven recht staan.
En langs de rechts kant het water, met in de verte allemaal eilanden en heuvels die uit het water rijzen. Sommige vol huisjes, de andere gewoon vol bomen. We hebben dikwijls gedacht: 'Oh dat is zo mooi, hier moeten we een foto van nemen', maar dat is gewoon onmogelijk. Als je de foto neemt, weerspiegelt hij totaal niet het beeld dat je zo krijgt.
We hebben de ganse rit in een 'heuvelachtig' parcours zoals ze dat dan noemen gereden. Maar toen wisten we nog niet wat er ging komen!
De bergen
De heenrit naast het water was heuvelachtig, met soms pittige klimmetjes waar we beiden al even moesten recht staan op onze fiets. Kelly moest soms zelfs tot 5 bij schakelen (hoogste stand) op haar elektrische fiets, en ik heb mijn oude crossfiets mee. Herinner je je nog de witte Ridley met Belgische en wereldkampioenen kleuren op waar Bart Wellens mee rond reed het jaar na hij wereldkampioen werd? Wel die is het. Alleen staat daar een oude 39/25 qua tandwielen op. Voor de niet kenners: een redelijk zwaar verzet - vandaag rijden de meeste wielertoeristen met een 34/28.
In alle geval draaiden we dus het binnenland terug in langs een paar natuurparken. En plots zegt mijn Garmin: Heuvel 1 van 3: Go!
Euhm, say what? Normaal krijg ik die meldingen alleen in de Ardennen. Hij gaf aan dat we 1,7 km moesten gaan klimmen aan gemiddeld 5%. Alleen was dat geen geleidelijke klim, maar 1 die heel grillig was en tot 16% ging - pfffff.... pittig. Mijn benen waren plots wakker en Kelly was 2 blokjes kwijt. Dat belooft!
En effectief, een paar kilometer later: Heuvel 2, van 3. gemiddeld 6%. En toen we vooruit keken was het wel effe slikken. Dat was geen 6%.
Ik heb nog een fotoke gepakt tijdens het klimmen, want dit was gewoon steiler dan de muur van Hoei! Ik snap zelf wel nog niet hoe ik tijden het klimmen dat fotoke kon pakken, maar ik dacht al aan de blog he. En goeie benen zeker... :-)
We waren tijdens onze rit nog niets, maar dan ook niets tegengekomen om te drinken. Dus we waren heel dankbaar dat we even door een stadje kwamen en we een koffie konden gaan drinken. Ik heb daar ineens ook een Noorse granenkoek gegeten, want de calorieën waren er al redelijk door gedraaid!
En dan moesten we nog 1 heuvel doen. Gelukkig viel doe nogal mee, alhoewel ik wel bang begon te krijgen dat Kelly niet voldoende blokjes ging hebben om thuis te geraken, maar ze heeft dat heel goed gedaan. Heel economisch gereden en gespaard waar ze kon.
Toen we een parkje tegenkwamen hebben we nog een baguette met zalm gegeten en toen konden we weer verder.
We zijn vervolgens terug naar het hotel gefietst.
Een rit van 620 hoogtemeters... lastig maar adembenemend mooi!
Nu nemen we wat platte rust en kan ik de aankomst van de Tour de France even heb opzetten.
's Avonds zijn we nog de beste pizza gaan eten van heel Oslo en dan was het weer een super leuke dag.
